Een transformator is een elektromagnetische machine die is ontworpen om de spanning in het netwerk te verhogen of te verlagen. Het transformatorapparaat werd aan het einde van de vorige eeuw uitgevonden door een Russische ingenieur genaamd Yablochnikov. Het is lang geleden.
Het apparaat van de transformator is vrij eenvoudig. In zijn eenvoudigste vorm is het een kern van elektrische stalen platen, waarop twee wikkelingen zijn gewikkeld. De eerste wikkeling, de primaire wikkeling genoemd, is verbonden met de stroombron. De tweede wikkeling, secundair, is verbonden met de verbruiker - met de belasting.
Als er een stroom wordt geleid door de primaire wikkeling die is aangesloten op de bron, dan zal deze stroom een magnetische wisselstroom in de kern creëren, die een EMF (elektromotorische kracht) in de secundaire wikkeling zal induceren. Voor alle transformatoren wordt het concept van een transformatieverhouding gebruikt. Dit is een kenmerk van de verhouding van de spanning op de primaire wikkeling tot de spanning op de secundaire wikkeling. U kunt de transformatieverhouding ook berekenen door de verhouding van het aantal windingen op de wikkelingen. W1/W2=k, waarbij W1 het aantal windingen van de primaire wikkeling is, W2 respectievelijk het aantal windingen van de secundaire wikkeling is.
Over het apparaat van de transformator gesproken, het moet gezegd worden dat deze elektrische machines zijn onderverdeeld in step-up en step-down. In het geval dat de spanning op de secundaire wikkeling groter is dan op de primaire, wordt zo'n transformator step-up genoemd. En als de secundaire spanning minder is dan de primaire - stap dan af. De stroom in de wikkelingen heeft altijd een omgekeerde relatie met de spanning, en dus met het aantal windingen. Daarom is de primaire wikkeling gemaakt van een draad met een kleine doorsnede, maar met een groot aantal windingen. En de secundaire wikkeling is het tegenovergestelde: minder windingen, maar een grotere draaddoorsnede. De kern en het juk zijn samengesteld uit platen van elektrisch staal, omdat het de magnetische flux perfect geleidt. De platen zijn van elkaar geïsoleerd om wervelstromen te verminderen en kernverliezen te verminderen. Deze montagemethode verhoogt de efficiëntie (prestatiecoëfficiënt).
Met het transformatorapparaat kunt u deze machine classificeren volgens verschillende andere criteria. Afhankelijk van het aantal fasen zijn transformatoren bijvoorbeeld verdeeld in driefasig en enkelfasig. Ze zijn ook ingedeeld naar doel. In principe kunnen vermogens- en speciale transformatoren worden onderscheiden. Het apparaat van de transformator is ontworpen voor de transmissie en distributie van elektrische energie. Speciale transformatoren kunnen heel verschillend zijn - dit zijn lassen, meten, testen, oven en instrumentaal. Autotransformatoren kunnen ook aan hen worden toegeschreven (in deze elektrische machine zijn de secundaire en primaire wikkelingen verbonden in één elektrische)circuit, waardoor ook een elektrische verbinding ontstaat, niet alleen een magnetische).
Deze transformatoren verschillen niet al te veel van elkaar in ontwerp, aangezien het werkingsprincipe overal vrijwel hetzelfde is. Sprekend over het apparaat van een lastransformator kunnen we bijvoorbeeld zeggen dat er naast een conventionele stroomtransformator een speciaal apparaat is toegevoegd dat de lasstroom regelt.
